Wat je wenst kan uitkomen
Er zijn van die momenten waar je ineens voelt dat je ergens moet zijn. Dit heb ik zelf heel vaak en vervolgens worden dan automatisch de omstandigheden gecreëerd die het mogelijk maken om naar deze gevoelens te luisteren.
Onlangs had ik zo’n zelfde ervaring. Via een e-mail zag ik een aanbieding van een city-trip Rome. Direct voelde ik dat dit belangrijk voor mij was. Van binnen maakte ik een sprongetje van blijdschap bij de gedachte de volgende ochtend te vertrekken. Natuurlijk komt dan nog het proces waar mijn verstand het wil overnemen en allerlei redenen verzint om niet naar mijn gevoel te luisteren. Ik had maar 10 minuten nodig om alle “maren” van mijn verstand aan te horen en koos er toch voor om te gaan.
De volgende ochtend om 9.00 uur liep ik al in de oude Romeinse stad bepakt met mijn rugzak zonder doel of plan. Dat is het fijne als je alleen reist dan kun je jezelf laten leiden door je eigen Ziel naar de plekken die belangrijk voor je zijn. Rome was druk ondanks dat het eind oktober was. Vele mensen komen blijkbaar juist in deze periode om te genieten van het weer (het was nog 25 graden) het voedsel en de cultuur. Aan het einde van deze dag vond ik een lief hotelletje welke mijn uitvalsbasis werd voor de komende dagen.
De volgende morgen verliet ik mijn hotel vroeg in de ochtend om de stad te verkennen. Ik belande op het Sint Pieters plein waar het enorm druk was. Echt duizenden en duizenden mensen stonden rondom het plein te wachten in rijen om op het plein te geraken. Ik liep naar een pater toe en in mijn beste Italiaans vroeg ik wat er gaande was. De pater vertelde dat het vandaag een bijzondere dag was en dat mensen vanuit de gehele wereld hier waren gekomen om dit evenement bij te wonen. De pater was nog een jonge man in opleiding voor theoloog en vroeg mij heb je een ticket? Ik zei nee en hij overhandigde mij een kaartje waarmee ik toegang verkreeg tot het centrum van het plein.
Het bleek dat de paus en zijn gevolg vandaag 7 nieuwe mensen heilig ging verklaren en de laatste keer dat dit was gebeurd zo’n 75 jaar geleden was geweest. De katholieke kerk heeft er nu 7 nieuwe heiligen bij gekregen. Het mooie was dat de jonge pater mij gedurende de ceremonie veel uitleg gaf over de rituelen die ik mocht aanschouwen en over de geschiedenis van Rome en de kerk. Door zijn uitleg begreep ik ineens veel meer van bepaalde delen van mijn eigen innerlijk.
Maar wat mij werkelijk raakte kwam na de afloop van de ceremonie toen duizenden mensen het plein en omgeving weer verlieten rechtstreeks de staten van Rome in. Op dat moment voelde ik een enorme energie door mijn heen bewegen en voelde mij een Pelgrim in hart en nieren. Ik weet van mijzelf dat ik graag reizen maak maar had mijzelf nog nooit als een pelgrim gezien die samen met andere wereldreizigers verzamelen op speciale plaatsen of bij belangrijke evenementen.
De kerk als instituut heeft voor mijzelf totaal geen enkele waarde maar het verzamelen van een enorme menigte die met positieve intenties bij elkaar komen des te meer. Rome is een stad waar veel geschiedenis ligt en in mijn huidige bezoek mocht ik weer dieper kennis maken met een tweetal van mijn vorige incarnaties en hier goed naar kijken, invoelen en weer een gedeelte hiervan verwerken en integreren.
Mijn ziel heeft een zeer creatieve manier van werken en ze weet mij altijd op die plaatsen te brengen die belangrijk voor mij zijn. Bij mijn aankomst in de grote stad vond ik een 1 eurocent munt op de grond en wilde het eigenlijk niet oprapen. Na enige twijfel pakte ik het toch op en dacht “ kan dit nog beter?” Een uur later vond ik weer een munt, deze keer een euro, en voelde de behoefte om deze munt ergens in het water te gooien begeleid met een wens. Ik kon nergens de juiste plek vinden om dit te doen.
Tot op de laatste avond heb ik deze munt bij mij gedragen want er had zich geen passende gelegenheid voorgedaan om mijn gevoel uit te voeren. Totdat ik s’ avonds laat langs de Tiber liep, de rivier die door Rome heen stroomt, en voelde: Ja dit is het moment! Ik liep de brug op, hoog boven de rivier, sprak hardop mijn verlangen uit en gooide de munt in het water.
Niets bijzonders zul je denken maar ’s avonds in meditatie mocht ik zien dat dit moment een herhaling van de geschiedenis was. Ik mocht weer zien dat ik als 12-jarige jongen ook een munt vond in de wijk waar ik toen woonde. Het was ook avond en ik nam deze munt mee naar een brug over het water en sprak een wens uit. Ik wenste dat ik net zo succesvol mocht worden als mijn vader. Ik kan je vertellen dat deze wens voor 100 procent is uitgekomen en mijn leven op vele gebieden bijna een kopie is geworden van mijn vaders leven.
Het woord succesvol had voor de 12-jarige Michel een totaal andere betekenis als voor Mij nu op dit moment. Succesvol zijn op mijn jeugdige leeftijd was gebaseerd op de financiën, de auto die voor de deur stond en het hebben van een druk leven. Jaren lang heb ik hard gewerkt om mijzelf te leren kennen maar het 12-jarige deel van mijzelf is nog steeds zo blij met zijn “taak” om net zo succesvol als zijn vader te zijn dat het maar lastig is om zijn “drive” te kunnen transformeren. Dit deel van mijzelf zit opgesloten in dat tijdperk waar mijn vader nog 31 jaar was en ik 12. Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik inzag dat dit “kind” zijn werk zo fantastisch heeft gedaan. Echt waar, zo ongelofelijk dat hij mijn toenmalige verlangen heeft weten te manifesteren en nog doet.
Dit is wat mijn Ziel me graag wilde laten zien dat ik zelf mijn eigen leven heb gecreëerd zoals het nu is. Ik was dit moment, dat zich 34 jaar geleden afspeelde, totaal vergeten en verklaart nu wel een heleboel. De geschiedenis heeft zich herhaald. Nu heb ik opnieuw een verlangen uitgesproken op die bewuste brug boven de rivier. Nee, ik wil geen kopie meer zijn van iemand anders. Ik heb gewenst om vanaf nu mijn Ware Zelf geboren te laten worden in deze realiteit.
Ik werk op het moment aan de integratie van de 12-jarige jongen die precies als zijn vader wilde zijn. Dit is niet eenvoudig omdat hij nog zo blij is met deze taak en je moet wel met iets zeer bijzonders kunnen komen om hem op andere gedachten te brengen. Hij ruilt zijn nieuwe fiets niet snel in voor een simpele jojo!
De integratie kan zich maar op 1 manier voltooien en dat betekent dat ik constant in het Nu dien te zijn en 24 uur per dag in mijn eigen kracht ga staan. Aspecten kunnen je alleen maar "besturen" als je zelf het stuur uit handen geeft door onbewust te leven, leven vanuit programmering, automatisme of overleving.
Ik weet hoe mijn leven zich heeft ontvouwen na mijn wens van 34 jaar geleden en daarom weet ik heel zeker dan vanaf nu mijn leven wederom een andere wending zal gaan aannemen. Ik ben zeer dankbaar dat mijn Ziel mij zo speels aanreikt wat belangrijk voor mij is en ik op die manier kan blijven groeien in het leven.
Michel Tomaello.
Onlangs had ik zo’n zelfde ervaring. Via een e-mail zag ik een aanbieding van een city-trip Rome. Direct voelde ik dat dit belangrijk voor mij was. Van binnen maakte ik een sprongetje van blijdschap bij de gedachte de volgende ochtend te vertrekken. Natuurlijk komt dan nog het proces waar mijn verstand het wil overnemen en allerlei redenen verzint om niet naar mijn gevoel te luisteren. Ik had maar 10 minuten nodig om alle “maren” van mijn verstand aan te horen en koos er toch voor om te gaan.
De volgende ochtend om 9.00 uur liep ik al in de oude Romeinse stad bepakt met mijn rugzak zonder doel of plan. Dat is het fijne als je alleen reist dan kun je jezelf laten leiden door je eigen Ziel naar de plekken die belangrijk voor je zijn. Rome was druk ondanks dat het eind oktober was. Vele mensen komen blijkbaar juist in deze periode om te genieten van het weer (het was nog 25 graden) het voedsel en de cultuur. Aan het einde van deze dag vond ik een lief hotelletje welke mijn uitvalsbasis werd voor de komende dagen.
De volgende morgen verliet ik mijn hotel vroeg in de ochtend om de stad te verkennen. Ik belande op het Sint Pieters plein waar het enorm druk was. Echt duizenden en duizenden mensen stonden rondom het plein te wachten in rijen om op het plein te geraken. Ik liep naar een pater toe en in mijn beste Italiaans vroeg ik wat er gaande was. De pater vertelde dat het vandaag een bijzondere dag was en dat mensen vanuit de gehele wereld hier waren gekomen om dit evenement bij te wonen. De pater was nog een jonge man in opleiding voor theoloog en vroeg mij heb je een ticket? Ik zei nee en hij overhandigde mij een kaartje waarmee ik toegang verkreeg tot het centrum van het plein.
Het bleek dat de paus en zijn gevolg vandaag 7 nieuwe mensen heilig ging verklaren en de laatste keer dat dit was gebeurd zo’n 75 jaar geleden was geweest. De katholieke kerk heeft er nu 7 nieuwe heiligen bij gekregen. Het mooie was dat de jonge pater mij gedurende de ceremonie veel uitleg gaf over de rituelen die ik mocht aanschouwen en over de geschiedenis van Rome en de kerk. Door zijn uitleg begreep ik ineens veel meer van bepaalde delen van mijn eigen innerlijk.
Maar wat mij werkelijk raakte kwam na de afloop van de ceremonie toen duizenden mensen het plein en omgeving weer verlieten rechtstreeks de staten van Rome in. Op dat moment voelde ik een enorme energie door mijn heen bewegen en voelde mij een Pelgrim in hart en nieren. Ik weet van mijzelf dat ik graag reizen maak maar had mijzelf nog nooit als een pelgrim gezien die samen met andere wereldreizigers verzamelen op speciale plaatsen of bij belangrijke evenementen.
De kerk als instituut heeft voor mijzelf totaal geen enkele waarde maar het verzamelen van een enorme menigte die met positieve intenties bij elkaar komen des te meer. Rome is een stad waar veel geschiedenis ligt en in mijn huidige bezoek mocht ik weer dieper kennis maken met een tweetal van mijn vorige incarnaties en hier goed naar kijken, invoelen en weer een gedeelte hiervan verwerken en integreren.
Mijn ziel heeft een zeer creatieve manier van werken en ze weet mij altijd op die plaatsen te brengen die belangrijk voor mij zijn. Bij mijn aankomst in de grote stad vond ik een 1 eurocent munt op de grond en wilde het eigenlijk niet oprapen. Na enige twijfel pakte ik het toch op en dacht “ kan dit nog beter?” Een uur later vond ik weer een munt, deze keer een euro, en voelde de behoefte om deze munt ergens in het water te gooien begeleid met een wens. Ik kon nergens de juiste plek vinden om dit te doen.
Tot op de laatste avond heb ik deze munt bij mij gedragen want er had zich geen passende gelegenheid voorgedaan om mijn gevoel uit te voeren. Totdat ik s’ avonds laat langs de Tiber liep, de rivier die door Rome heen stroomt, en voelde: Ja dit is het moment! Ik liep de brug op, hoog boven de rivier, sprak hardop mijn verlangen uit en gooide de munt in het water.
Niets bijzonders zul je denken maar ’s avonds in meditatie mocht ik zien dat dit moment een herhaling van de geschiedenis was. Ik mocht weer zien dat ik als 12-jarige jongen ook een munt vond in de wijk waar ik toen woonde. Het was ook avond en ik nam deze munt mee naar een brug over het water en sprak een wens uit. Ik wenste dat ik net zo succesvol mocht worden als mijn vader. Ik kan je vertellen dat deze wens voor 100 procent is uitgekomen en mijn leven op vele gebieden bijna een kopie is geworden van mijn vaders leven.
Het woord succesvol had voor de 12-jarige Michel een totaal andere betekenis als voor Mij nu op dit moment. Succesvol zijn op mijn jeugdige leeftijd was gebaseerd op de financiën, de auto die voor de deur stond en het hebben van een druk leven. Jaren lang heb ik hard gewerkt om mijzelf te leren kennen maar het 12-jarige deel van mijzelf is nog steeds zo blij met zijn “taak” om net zo succesvol als zijn vader te zijn dat het maar lastig is om zijn “drive” te kunnen transformeren. Dit deel van mijzelf zit opgesloten in dat tijdperk waar mijn vader nog 31 jaar was en ik 12. Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik inzag dat dit “kind” zijn werk zo fantastisch heeft gedaan. Echt waar, zo ongelofelijk dat hij mijn toenmalige verlangen heeft weten te manifesteren en nog doet.
Dit is wat mijn Ziel me graag wilde laten zien dat ik zelf mijn eigen leven heb gecreëerd zoals het nu is. Ik was dit moment, dat zich 34 jaar geleden afspeelde, totaal vergeten en verklaart nu wel een heleboel. De geschiedenis heeft zich herhaald. Nu heb ik opnieuw een verlangen uitgesproken op die bewuste brug boven de rivier. Nee, ik wil geen kopie meer zijn van iemand anders. Ik heb gewenst om vanaf nu mijn Ware Zelf geboren te laten worden in deze realiteit.
Ik werk op het moment aan de integratie van de 12-jarige jongen die precies als zijn vader wilde zijn. Dit is niet eenvoudig omdat hij nog zo blij is met deze taak en je moet wel met iets zeer bijzonders kunnen komen om hem op andere gedachten te brengen. Hij ruilt zijn nieuwe fiets niet snel in voor een simpele jojo!
De integratie kan zich maar op 1 manier voltooien en dat betekent dat ik constant in het Nu dien te zijn en 24 uur per dag in mijn eigen kracht ga staan. Aspecten kunnen je alleen maar "besturen" als je zelf het stuur uit handen geeft door onbewust te leven, leven vanuit programmering, automatisme of overleving.
Ik weet hoe mijn leven zich heeft ontvouwen na mijn wens van 34 jaar geleden en daarom weet ik heel zeker dan vanaf nu mijn leven wederom een andere wending zal gaan aannemen. Ik ben zeer dankbaar dat mijn Ziel mij zo speels aanreikt wat belangrijk voor mij is en ik op die manier kan blijven groeien in het leven.
Michel Tomaello.
