Verankerd in het Goddelijke
In deze zomerperiode zijn er opnieuw vele mensen die hun welverdiende rust zoeken aan strand en zee. Heerlijk onbezonnen en spelend genieten van het ritme van de golven en het koesterende effect van het verkoelende zeewater. Wie heeft het niet ervaren dat je na een half uurtje, betoverd door het spel, behoorlijk bent afgedreven van de plaats waar je de zee bent ingegaan. Afgedreven van de plek waar je spullen op het strand liggen? Heel onopvallend en zonder er bewust van te zijn heeft de stroming van het water je meegenomen, weg van je oorspronkelijke positie.
Op het moment dat ik dit artikel schrijf bevind ik mijzelf in het noorden van India aan de voet van de Himalaya voor een 6-weekse verdiepingstraining voor yogadocenten. Een periode waar begrippen als contemplatie, studie, meditatie, ademhaling, doorzettingsvermogen en wilskracht de boventoon voeren.
Je zult waarschijnlijk denken dat zo’n mooi uitstapje heerlijk “Zen” is, een weldaad voor lichaam en geest of een spirituele ervaring moet zijn. Niets is minder waar! Midden in het regenseizoen waar de luchtvochtigheid zelfs de bed lakens klam maakt en de temperatuur ver boven de 35 graden doet uitstijgen. Het land India waar er een groot contrast is tussen arm en rijk. Een land waar privacy, voeding en hygiëne totaal afwijkt van datgene wat mijn lichaam gewend is.
Dit gecombineerd met 5 uur intensieve yogatraining per dag, theorieles sen en studie ben ik in een “stroming” terecht gekomen die mij heel langzaam en onopvallend heeft weggevoerd van het denkbeeldige punt waar ik de “zee” ben ingegaan. De drukte van het trainingsprogramma geeft nauwelijks ruimte voor mijn eigen rituelen en gebruiken welke mij helpen om bij mijzelf te blijven.
Het gevolg is dat ik na 3 weken zeventig procent van mijn normale energie niveau moet missen, dat ik niet alleen zweet van de warmte maar ook van de koorts. Dat diarree mij vele malen vaker in de “badkamer” doet belanden dan mij lief is. Wat is er gebeurt, vraag je misschien af? De overweldigende indrukken en ervaringen die ik opdoe in dit land voeren mij langzaam weg van mijn eigen kern. Ik laat mij totaal opgaan in de buitenwereld en heb hierdoor een verminderd contact met de stilte en de rust van mijn innerlijke wereld.
Mijn verblijf begon meer te lijken op “overleven” dan op leven en genieten! Midden in de nacht werd ik badend in het koortszweet wakker en opeens voelde ik iets heel bijzonders. Ik voelde vanuit de diepte van mijzelf een sterke draad lopen die verankerd was in het Goddelijke. Een verbindingslijn die mij liet voelen dat ik mij onbewust zorgen maakte over mijn omstandigheden en gezondheid. Een krachtige verbinding die mij liet voelen dat ik mijn vertrouwen was verloren doordat ik te veel gefocust was op het uiterlijke en hierdoor het altijd aanwezige Goddelijke in mijzelf niet meer kon waarnemen.
Deze ervaring gaf mij op dat moment zoveel vertrouwen en geruststelling dat ik weer in slaap viel en bij het ochtendgloren als een herboren mens kon opstaan. Die zelfde dag herstelde mijn energie niveau volledig, mijn koorts en diarree verdwenen en ik kon de yoga weer gaan beleven met het plezier dat het behoort te geven.
De boodschap die ik ontving vertelde mij dat mijn verstand zich nog te veel bemoeid met alles wat er gebeurt en emoties zoals; angst, zorgen maken en twijfel mijn immuunsysteem nadelig beïnvloeden. Wanneer de ratio of het denken te actief is wordt de intuïtie onderdrukt en kun je nooit waarnemen wat er zich werkelijk afspeelt of wie je nu eigenlijk werkelijk bent.
Deze nacht mocht ik voelen dat ik door mijn Goddelijk anker nooit kan “afdrijven” hoe sterk de stroming van uiterlijke omstandigheden ook is. Op deze lastige momenten waar de “stroming” zeer sterk is, is het juist belangrijk om de aandacht te verleggen van “buitenwereld naar binnenwereld”, van denken naar voelen, van zorgen maken naar vertrouwen, van doen naar Zijn.
Als mensen zijn wij zo snel geneigd om onszelf te laten meevoeren door de stromingen die het uiterlijke leven met zich meebrengt. Voordat je het weet ben je op een andere plek beland dan de plek waar je had willen zijn. Met gevoelens als teleurstelling, boosheid, verdriet of spijt als gevolg.
Blijf goed bij je gevoel. Laat anderen niet vertellen wat het beste voor je is. Blijf eerlijk naar jezelf toe leef je leven zoals jij denkt dat het beste voor je is. Wanneer jij jezelf kunt zijn zul je altijd verankerd zijn in je Goddelijke kern en zul je niet bij het minste of geringste in de stroming worden weggevoerd van datgene wat jij komt vormgeven in deze wereld.
Natuurlijk zijn er ankers die je gedurende het aardse leven beter kunt loslaten of doorsnijden wanneer je bewustzijn aan het groeien is. Ankers die je bijvoorbeeld ketenen aan emoties, verdoving, overeten, negativiteit, minderwaardigheid of een te groot ego. Zij zorgen er juist voor dat je jezelf niet kunt verplaatsen naar betere oorden waar ratio en intuïtie in harmonie leven met elkaar.
Jouw Goddelijk anker is de enige verbinding die vele levens lang tot in het oneindige bij je blijft. Een verbinding waar je blind op kunt vertrouwen. Een ankerpunt waardoor je nooit kunt afdrijven van de bron waaruit je ontstaan bent.
Zoek dit ankerpunt in jezelf!
Het is de moeite dubbel en dwars waard.
Michel Tomaello.
Op het moment dat ik dit artikel schrijf bevind ik mijzelf in het noorden van India aan de voet van de Himalaya voor een 6-weekse verdiepingstraining voor yogadocenten. Een periode waar begrippen als contemplatie, studie, meditatie, ademhaling, doorzettingsvermogen en wilskracht de boventoon voeren.
Je zult waarschijnlijk denken dat zo’n mooi uitstapje heerlijk “Zen” is, een weldaad voor lichaam en geest of een spirituele ervaring moet zijn. Niets is minder waar! Midden in het regenseizoen waar de luchtvochtigheid zelfs de bed lakens klam maakt en de temperatuur ver boven de 35 graden doet uitstijgen. Het land India waar er een groot contrast is tussen arm en rijk. Een land waar privacy, voeding en hygiëne totaal afwijkt van datgene wat mijn lichaam gewend is.
Dit gecombineerd met 5 uur intensieve yogatraining per dag, theorieles sen en studie ben ik in een “stroming” terecht gekomen die mij heel langzaam en onopvallend heeft weggevoerd van het denkbeeldige punt waar ik de “zee” ben ingegaan. De drukte van het trainingsprogramma geeft nauwelijks ruimte voor mijn eigen rituelen en gebruiken welke mij helpen om bij mijzelf te blijven.
Het gevolg is dat ik na 3 weken zeventig procent van mijn normale energie niveau moet missen, dat ik niet alleen zweet van de warmte maar ook van de koorts. Dat diarree mij vele malen vaker in de “badkamer” doet belanden dan mij lief is. Wat is er gebeurt, vraag je misschien af? De overweldigende indrukken en ervaringen die ik opdoe in dit land voeren mij langzaam weg van mijn eigen kern. Ik laat mij totaal opgaan in de buitenwereld en heb hierdoor een verminderd contact met de stilte en de rust van mijn innerlijke wereld.
Mijn verblijf begon meer te lijken op “overleven” dan op leven en genieten! Midden in de nacht werd ik badend in het koortszweet wakker en opeens voelde ik iets heel bijzonders. Ik voelde vanuit de diepte van mijzelf een sterke draad lopen die verankerd was in het Goddelijke. Een verbindingslijn die mij liet voelen dat ik mij onbewust zorgen maakte over mijn omstandigheden en gezondheid. Een krachtige verbinding die mij liet voelen dat ik mijn vertrouwen was verloren doordat ik te veel gefocust was op het uiterlijke en hierdoor het altijd aanwezige Goddelijke in mijzelf niet meer kon waarnemen.
Deze ervaring gaf mij op dat moment zoveel vertrouwen en geruststelling dat ik weer in slaap viel en bij het ochtendgloren als een herboren mens kon opstaan. Die zelfde dag herstelde mijn energie niveau volledig, mijn koorts en diarree verdwenen en ik kon de yoga weer gaan beleven met het plezier dat het behoort te geven.
De boodschap die ik ontving vertelde mij dat mijn verstand zich nog te veel bemoeid met alles wat er gebeurt en emoties zoals; angst, zorgen maken en twijfel mijn immuunsysteem nadelig beïnvloeden. Wanneer de ratio of het denken te actief is wordt de intuïtie onderdrukt en kun je nooit waarnemen wat er zich werkelijk afspeelt of wie je nu eigenlijk werkelijk bent.
Deze nacht mocht ik voelen dat ik door mijn Goddelijk anker nooit kan “afdrijven” hoe sterk de stroming van uiterlijke omstandigheden ook is. Op deze lastige momenten waar de “stroming” zeer sterk is, is het juist belangrijk om de aandacht te verleggen van “buitenwereld naar binnenwereld”, van denken naar voelen, van zorgen maken naar vertrouwen, van doen naar Zijn.
Als mensen zijn wij zo snel geneigd om onszelf te laten meevoeren door de stromingen die het uiterlijke leven met zich meebrengt. Voordat je het weet ben je op een andere plek beland dan de plek waar je had willen zijn. Met gevoelens als teleurstelling, boosheid, verdriet of spijt als gevolg.
Blijf goed bij je gevoel. Laat anderen niet vertellen wat het beste voor je is. Blijf eerlijk naar jezelf toe leef je leven zoals jij denkt dat het beste voor je is. Wanneer jij jezelf kunt zijn zul je altijd verankerd zijn in je Goddelijke kern en zul je niet bij het minste of geringste in de stroming worden weggevoerd van datgene wat jij komt vormgeven in deze wereld.
Natuurlijk zijn er ankers die je gedurende het aardse leven beter kunt loslaten of doorsnijden wanneer je bewustzijn aan het groeien is. Ankers die je bijvoorbeeld ketenen aan emoties, verdoving, overeten, negativiteit, minderwaardigheid of een te groot ego. Zij zorgen er juist voor dat je jezelf niet kunt verplaatsen naar betere oorden waar ratio en intuïtie in harmonie leven met elkaar.
Jouw Goddelijk anker is de enige verbinding die vele levens lang tot in het oneindige bij je blijft. Een verbinding waar je blind op kunt vertrouwen. Een ankerpunt waardoor je nooit kunt afdrijven van de bron waaruit je ontstaan bent.
Zoek dit ankerpunt in jezelf!
Het is de moeite dubbel en dwars waard.
Michel Tomaello.
