HET PAASONTBIJT

Gisteren liep ik, samen met mijn man, door onze favoriete stad Delft. Het was fris, dan scheen de zon, soms dwarrelde er nog een sneeuwvlokje. Mensen gekleed in warme winterjassen en sjaals. Toch is de lente al begonnen en staan de narcissen in bloei. Als we de warme bakker binnen lopen maakt mijn hart een sprongetje van de lekkere lucht die ons tegemoet komt maar ook van de vrolijke gele paaskleuren in etalage en in de vitrines. Morgen is het Pasen. Er komt een nostalgisch gevoel naar boven drijven van gezamenlijke paasontbijten op de lagere school en het ouderlijk huis. Als ik aan de beurt ben bestel ik dan ook onmiddellijk mijn paasbroodjes, scones en heerlijke kwarkbolletjes en in gedachten zie ik de mooi gedekte tafel, met alles wat er bij een paasontbijt maar aan te pas komt, al voor me. Op de terugweg naar huis snoeien we bij schoonouders nog wat paasgroen uit de achtertuin.

Alles staat klaar voor de Pasen. Nog even een slaapdienst van zaterdag op zondag en als ik thuiskom kan ik aan de slag voor ons gezamenlijke paasontbijt. Als zoonlief al het lekkers ziet staan, vraagt hij onmiddellijk om een ‘vers’ paasbroodje. Heel even heb ik de neiging om te zeggen dat de paasbroodjes voor het paasontbijt zijn. Hij kijkt me aan met glimmende ogen die zeggen dat de broodjes zondag al lang niet meer zo lekker zijn dan nu en dat zondag zijn uitslaap dag is. Zijn zussen slapen dan waarschijnlijk bij vriend lief en vader volgt de voedselcombinatie leer en heeft als ik thuis kom uit mijn werk allang zijn fruitontbijt genuttigd. Al lachend gaan de paasbroodjes naar binnen en als mijn dochter uit bed komt zet ik uit mezelf de rest van het lekkers op tafel voor haar ontbijt. Ze herhaalt nog even wat mijn eigen resonantie is, “nu al?” , en zegt er vrolijk achteraan dat ze morgen toch niet thuis is met het paasontbijt.

Loslaten!! In mijn gevoel is dit waar het in om gaat in dit leven. Of het grote dingen of hele kleine onbenullige dingetjes gaat. Het loslaten begint bij de geboorte, het loslaten van je moeder en bij het overlijden is het, het loslaten van het leven op aarde. Het mooie is in het proces van het loslaten dat bij elk loslaten ruimte komt voor nieuw.

Vaak zijn we zo gewend om vast te blijven houden aan het oude dat je soms gedwongen wordt door de buitenwereld om het oude los te laten. Gewoon, omdat het niet meer, of nu even niet met je resoneert. Het mooie is dat dit alles een eigen creatie is omdat jouw bewustzijn is veranderd. Ik ben mijn kinderen elke keer dankbaar dat zij een spiegel zijn van mijzelf. Dat ik daar op deze manier naar mag kijken. Dat mijn kinderen mij laten zien wat in mijn realiteit nog belangrijk is en wat niet. En laat ik eerlijk zijn. De paasgedachten zit niet in het paasontbijt. De paasgedachten zit in mij, mijn hart en mijn ziel. De vrijheid om een ieder zijn paasdagen te laten beleven op zijn eigen manier.

Fijne paasdagen!

Silvia