AFSLUITEN VAN EEN PERIODE, BEGIN VAN IETS NIEUWS

Ik kan wel stellen dat december 2012 voor mij een afsluiting is van een bepaalde periode in mijn leven. Ik heb het hele plaatje nog niet zichtbaar compleet, het is een soort onderbuik gevoel, intuïtie, weten. Bepaalde delen gaan zich al langzaam kenbaar maken en zorgen ervoor dat puzzelstukjes in elkaar vallen.

Op het ogenblik zit ik verplicht thuis. Zoals de meeste mensen in mijn naaste omgeving weten werk ik in onze praktijk als energetisch therapeut en tevens ben ik werkzaam in een gezinsvervangend tehuis voor mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking. Dit betekent onregelmatige werktijden ook tussen kerst en oud- en nieuw. Sinds een aantal dagen heeft er een virus infectie toegeslagen in mijn oog dat betekent niets anders dan “ pas op de plaats, rust”. Niet focussen op de buitenwereld! Het enige wat het mij wil zeggen…..”naar binnen jij!”. Dit betekent wazig zicht en daardoor verplicht met regelmaat mijn luiken dicht, beperkte lees en studie activiteiten, beperkte mobiel-, computer-, en t.v. bezigheden. Kortom alle dingen die ik eigenlijk nog even wilde doen deze dagen. Afijn, langzaam komt het gevoel binnen dat het voor mij belangrijk is om NU, na 21-12-2012 intenser stil te staan bij die zaken die ik niet kan waarnemen in mijn dagelijkse drukte.

Vandaag had mijn dochter, als ‘afsluiting” van haar sollicitatie procedure voor een werken/leren opleiding binnen Stichting Philadelphia, een afspraak om haar handtekening te zetten als de “final touch”. Voor haar en voor mij is het een afsluiting van vele leerzame en soms vermoeiende, moeilijke jaren. Jaren van niet weten wie zij was, wat haar kwaliteiten waren, laten leven en zichzelf laten leiden door de buitenwereld waardoor studie bijna onmogelijk werd en diploma’s niet gescoord konden worden. Een periode waarvan we hebben geleerd dat loslaten belangrijk was, daardoor ruimte ontstond zodat ze kon ontdekken wie ze werkelijk was, zelfvertrouwen kon opbouwen, ontdekken wat ze wél wilde en haar eigen kwaliteiten kon ontwikkelen. Haar weg en haar groei waren tegelijkertijd mijn weg en mijn groei door de gezamenlijke reis die we maakten. Door te durven blijven vertrouwen op de weg die ieder voor zichzelf uitstippelt, ongeacht de uitkomst, geef je vrijheid aan de ander en daardoor vrijheid aan jezelf. Totale acceptatie voor al dat is bracht ons dichter bij elkaar en bij onszelf en bracht vandaag de kers op de taart door het horen van “drie” woorden: “ ik ben aangenomen”. Een afsluiting van een tijdperk en tevens het begin van een nieuwe weg.

Mijn lichaam en mijn ziel brengen mij even tot rust zodat ik terug kan kijken naar de vergaarde wijsheid, de kracht van het loslaten wat zich uit in meer vrijheid met een hoger (bewust) bewustzijn. Even de rust om mijn dochter en alle andere om mij heen te bedanken voor de gebrachte levenslessen en voor wie ze zelf zijn. Even de rust om mezelf te bedanken voor het stilstaan bij een afsluiting van een periode, het stilstaan om de nieuwe download binnen te laten van een nieuw tijdperk dat voor mij en een ieder om mij heen bewandeld mag worden op zijn eigen unieke manier.

Silvia