Vanmorgen kreeg ik ineens de titel van deze column binnen zonder enig idee te hebben wat deze ingeving mij wilde vertellen. Op het eerste eerste gezicht lijkt de titel niet zo’n slechte optie als je bent vastgeketend aan het geluk maar terwijl ik ga zitten om te schrijven begint de boodschap die naar boven borrelt een andere zijde te belichten.

Het woord ketenen of geketend zijn heeft voor mij eigenlijk niet zo’n positieve klank. Ketenen heeft iets onvrijwilligs in zich liggen waardoor je niet een vrije keuze hebt om je te ontketenen. Dus zelfs wanneer je aan iets moois als geluk geketend bent wekt het woord ketenen voor mij toch de indruk dat het onvrijwillig is of gevangenschap uitdrukt.

Misschien is dit ook wel zo en ik vraag mijzelf af: Wat is geluk? en hoe kan geluk je nu gevangen houden? Ik denk dat authentiek geluk nooit iets is wat mensen kan ketenen want het ervaren van geluk is een bevrijding uit de routine van het leven zelf en doet je met volle aandacht en waardering het eeuwige NU-moment ervaren. Geluk is een momentopname waar je in bewondering en waardering bent verbonden met je huidige situatie.

Het kan dus nooit zo zijn dat het ware geluk je kan ketenen omdat het huidige NU-moment een statisch moment is waar er volledige acceptatie heerst van alles wat er Is en vanuit dit perspectief gezien kun je nooit geketend zijn aan iets wanneer er acceptatie heerst. Geluk kan namelijk nu eenmaal niet zonder acceptatie worden ervaren.

Geketend zijn door geluk zal dus niet slaan op het werkelijk ervaren van geluk maar juist op het ontbreken ervan. Hoe kun je nu geketend zijn aan iets wat je niet hebt? Het ontbreken van geluk is voor vele mensen een groot onderdeel van het dagelijks leven zonder dat men zich dit realiseert. Het ontbreken van geluk brengt je in beweging en initieert een lange reis die we “het leven” noemen. Het woord reis zou je misschien beter kunnen vervangen door het woord zoektocht. Ineens krijgt mijn ingegeven titel een bedoeling en inhoud. Geketend zijn aan de zoektocht naar geluk kan een ware vrijheidsberoving zijn als je niet weet waar je moet zoeken.

Ieder mens heeft van nature een ingebouwde wegenkaart in zich liggen, een routekaart die ons allemaal naar de zelfde bestemming brengt. Alle verschillende wegen op jou plattegrond leiden steeds opnieuw naar dezelfde bestemming en dat is de plaats waar jij jouw ware identiteit kunt ervaren. Wanneer je in staat bent je ware Zelf te ervaren zou ik dit graag willen omschrijven als geluk. De mensen die beeldend zijn ingesteld zien misschien deze kaart nu in verbeelding voor zich en ik vraag je dan ook, beschrijf eens hoe jouw unieke kaart eruit ziet wanneer je weet dat alle wegen naar de zelfde bestemming leiden?

Waarschijnlijk leiden alle wegen naar het Centrum van jouw kaart en zie je elke weg uitkomen op dit krachtige middelpunt. Als het Centrum van jouw routekaart geluk betekent en alle wegen leiden naar dit geluk hoe kun je dan geketend zijn door geluk? Of beter gezegd hoe kun je dan geketend zijn door de zoektocht naar het Centrum van jouw geluk?

Het antwoord is waarschijnlijk eenvoudiger dan het lijkt en moet zoiets zijn als “het ontbreken van een goed richtingsgevoel”. Kaartlezen blijkt in de praktijk ook niet altijd even gemakkelijk te zijn dus ik zou het niet vreemd vinden als mensen ook hun eigen innerlijke wegenkaart niet efficiënt kunnen interpreteren. Wanneer je elke keer opnieuw de verkeerde afslagen kiest en steeds in rondjes blijft rijden om jouw Centrum heen kun je een zeer lange reis ervaren zonder je ware bestemming te bereiken. De zoektocht naar geluk is zonder efficiënte Navigator het geketend zijn door geluk.

Wanneer je het geluk buiten jezelf blijft zoeken in allerlei mensen, situaties of omstandigheden zul je nooit de stem kunnen horen of de leiding kunnen ervaren van je Innerlijke Navigator. Wanneer je anderen laat bepalen waar jouw geluk ligt zul je het nooit vinden en de ruis die dit veroorzaakt maakt je steeds dover voor je eigen bescheiden Innerlijke Kaartlezer. Op deze manier wordt je geketend door de zoektocht naar het geluk zonder deze bestemming ooit te mogen ervaren.

Het is dus niet noodzakelijk om te leren kaartlezen maar het is wel een mogelijkheid om te leren luisteren naar jouw Innerlijke Navigator die je verteld wat de beste weg voor je is. Deze Navigator bevrijdt je van de zoektocht naar geluk en brengt je er zonder omwegen naar toe. Het ontwikkelen van deze stilte in jezelf is het gedeelte wat van jou wordt gevraagd en tevens je eigen verantwoordelijkheid is.

Deze stilte kun je niet kopen en een ander kan het je niet laten ervaren of voor je doen maar kan alleen door eigen inzet, vastberadenheid en doorzettingsvermogen worden verkregen. Je inzet is maar een kleinigheid in vergelijking met wat het je oplevert. Het bevrijd je namelijk van de zoektocht in gebieden die ver van jouw Centrum afstaan.

Laat je niet meer ketenen door geluk maar open je Innerlijke ogen en oren zodat je geluk kunt beleven in plaats van er naar te zoeken. Geluk is wie je van nature bent en zul je meteen ervaren wanneer jij in je Centrum bent aangekomen.

Michel Tomaello.