Het was zo’n 15 jaar geleden dat ik het pad van zelfontdekking opstapte. Je zou het ook het spirituele pad kunnen noemen. Ik kwam in aanraking met een zeer getalenteerd man en zeer begaan met mensen en een bekwaam leraar. Hij was mijn eerste spirituele leraar en gaf Tera-mai reiki cursussen in Delfgauw. Ik herinner me nog goed dat in één van de eerste ontmoetingen hij mij vertelde dat hij veel woede of boosheid in mij waarnam.

Zo groen als gras kon ik natuurlijk helemaal niets met deze woorden want ik was juist een heel rustig en vredelievend persoon. Nooit ruzie met andere mensen en altijd behulpzaam. Woede of boosheid had voor mij een totaal andere betekenis en het beeld wat ik hierbij had was iemand die constant in de knoop lag met andere mensen veel ruzie en gevechten voert en een ongelofelijk irritant persoon is om in de buurt te zijn. Nee ik kan misschien veel eigenschappen bezitten maar boosheid was zeker niet één van hen.

Je weet hoe dat gaat op de weg van bewustwording. Naarmate je groei vordert kies je keer op keer nieuwe leraren uit die je weer een stukje verder helpen op weg naar jezelf. Ik ben daarna nooit meer iemand tegen gekomen die mij vertelde dat er een grote stapel boosheid lag te wachten om opgeruimd te worden. Ik heb in die jaren vele emmers met rotzooi mogen opruimen van mijzelf en na de eerste emmer afval kwam de tweede en daarna de derde enzovoorts, enzovoorts. Tot op een gegeven moment er een emmer kwam waar tot mijn verbazing een enorme hoeveelheid boosheid lag verzameld. Een boosheid meegenomen uit een vorig bestaan en ik nu hier op aarde met de intentie om dit in balans te brengen. Maar hoe is het mogelijk dacht ik dat ik dit zo lang voor mijzelf verborgen heb weten te houden? Nou, het is mogelijk hoor! en dat is mij zeer soepel afgegaan.

In het Engels hebben ze daar een mooie term voor en dat heet dan “anger-management”. Mijn anger-management was eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Het kanaliseren van mijn boosheid en het afvoeren daarvan deed ik zeer eenvoudig door zware fysieke arbeid en intensief sporten. Serieus, ik was daar zo goed in dat ik mij heel lang niet bewust ben geweest dat dit in mij leefde. Natuurlijk had ik zo nu en dan een boze uitspatting maar daar was dan altijd een goede reden toe die ik geheel kon rechtvaardigen en het lag natuurlijk nooit aan mij ;-) Nu terug kijkend waren er dit misschien wel meer dan zo nu en dan één.

Mijn boosheid managen deed ik naast veel lichamelijke inspanning ook nog op een andere manier. Deze manier is mij pas de laatste 2 jaar duidelijk geworden. Ik was namelijk zeer kritische en streng voor mijzelf. Niets was goed genoeg en alles kon altijd beter. Zelfkritiek heet dat. Dit was een zeer vernietigende eigenschap naar mijzelf toe en zorgt ervoor dat het lastig was om mijn ware aard te kunnen ontdekken. Op een gegeven moment had ik geen andere keuze meer dan mijn eigen boosheid onder ogen te zien en te gaan waarnemen wanneer dit aspect van mijzelf de leiding overnam. Het was verbazend want als dit gebeurde had ik totaal geen benul dat het gebeurde en het enige wat mij opviel was dat ik altijd de enige was die “gelijk had” en dat angst, onmacht en gebrekkige communicatie een grote rol speelde in mijn reacties en gedrag. Maar na de “aanval” kon ik het roer weer over nemen en zien dat boosheid de leiding tijdelijk had overgenomen en ik kon met dit gegeven aan de slag.

Het is waarschijnlijk erg listig om op de scheidslijn te gaan wandelen om je eigen woede te gaan analyseren omdat het analyseren zelf, de boosheid juist voedt en je weg houdt van een ware harts-verbinding waar je liefde compassie en warmte kunt vinden en doorsturen naar dat deel van jezelf die juist dit zo hard nodig heeft. Ook ik moest een manier zien te vinden om dit deel van mijzelf weer een liefde volle omgeving te bezorgen waarin woede of boosheid kon transformeren naar liefde en compassie. Ook hier vroeg ik mijn Ziel om hulp want mijn verstand had geen flauw idee hoe ik zo’n boos aspect zou kunnen integreren.

Nog geen dag later kwam het antwoord. Zittende op een zonnig terrasje in Delft genietend van de zon en een cappuccino kwam er een jong gezin langs lopen. Een vader en moeder met twee jarige jongen. Ongeveer 150 meter terug had het jongetje iets gezien wat zijn aandacht trok en wilde op verkenning uit. Beide ouders maande de jongen om door te lopen en hij weigerde hieraan toe te geven. Alle trucs werden uit de kast gehaald door de peuter om zijn wil kracht bij te zetten. Tranen met tuiten, gillen en stampvoetend kwam hij tot stilstand voor mijn tafeltje. Omdat ik alleen was kon ik dit hele tafereeltje in alle rust observeren.

De lieve moeder liep naar de jongen toe en begon 5 minuten lang op hem in te praten met een zachte stem en met veel geduld. De peuter gaf geen duim breed toe en bleef huilen en stampen. Niets of niemand kon hem van gedachten veranderen. ( je kunt niet redeneren met een boos aspect ) Tot na ongeveer 5 minuten opeens zijn vader rustig en liefdevol op hem afstapte een hand op zijn schouder legde en vroeg: wil je op mijn nek? Als een blad aan een boom draaide de peuter bij, werd stil en klom gewillig op vaders schouders en zat daar als koning leeuw, overigens nog wel met betraande ogen, te glimlachen als een blij ventje. Ik was met stomheid geslagen hoe eenvoudig dit boze wezentje met een liefdevolle benadering was veranderd in een blij mannetje. Ik was getuige geweest in deze minuten van het antwoord van mijn Ziel, hoe ik mijn eigen boosheid kon aanpakken als deze tevoorschijn kwam. Het kwartje was gevallen en nooit gedacht dat dit zo eenvoudig kon zijn.

Ik ben hiermee aan de slag gegaan en elke keer als dit deel van mij in boosheid begint te stampvoeten loop ik denkbeeldig op hem af en leg een liefdevolle hand op zijn schouder en vraag of hij op mijn nek wil zitten? Op deze manier kan hij de situatie vanaf een andere hoogte (lees perspectief) bekijken in een liefdevolle en steunende omgeving. Het werkt! Dat is zeker en de momenten waarin ik het stuurwiel aan boosheid afsta worden zeldzamer en zeldzamer. Je hoeft dus niet direct woede aanvallen te hebben als je veel boosheid in je draagt je kunt het dus ook op jezelf richten en afvoeren door stevige inspanningen en prestaties. Dit lost overigens nooit het probleem op en je zult altijd deze overlevingsstrategie moeten blijven toepassen.

Dit gaat goed zolang je jong bent maar als je ouder wordt ga je merken dat het je moe maakt een dat onderdrukte boosheid veel energie kost en ten koste gaat van de totale voorraad die ook de voeding is van je levensvreugde. Je kunt boosheid camoufleren zoals je wilt maar uiteindelijk wordt het tijd om de waarheid onder ogen te zien. Mijn eerste spirituele leraar had gelijk alleen ik was er nog niet klaar voor er moest eerst nog veel rommel worden opgeruimd voordat het ware issue naar de oppervlakte durfde te komen.

Een boos aspect in jezelf kun je meenemen vanuit een vorige incarnatie maar kan ook zeer eenvoudig ontstaan in een jeugdige situatie waarin je bijvoorbeeld niet zelf de kleur van je trui mocht uitzoeken en je moeder je verplichte die andere te dragen omdat ze dat zo leuk vond staan. Zo’n kleinigheid kan dus een eigen leven gaan leiden en onbewust je gedrag beïnvloeden in je dagelijkse leven. Een liefdevolle hand op je schouder is het teken dat dit deel van jou nu wel gehoord wordt en de aandacht ontvangt die het op dat moment nodig had en niet kreeg.

Het leven is leerzaam, de weg van zelfontdekking is vol met verassingen en verbazing zodra je eerlijk kunt zijn naar jezelf toe en durft toe te geven dat er zaken nog niet in balans zijn kun je met het verlangen naar balans en een bewuste vraag aan je Ziel rekenen op inzichten, hulp en confrontatie met dit deel van jezelf om het hierna te mogen integreren zodat elke keer weer een beetje meer van de ware jij naar buiten kan stralen.

Michel Tomaello.